Aangezien de Bijbel een religieus boek is en aangezien vertaling interpretatie is, zullen er wel enkele theologische keuzes in deze vertaling te vinden zijn. Maar een belangrijk aspect en streven van Het Woord is wel een zo groot mogelijke onafhankelijkheid van een zekere stroming, theologie of religieuze overtuiging. De focus is dan ook het Hebreeuws en de Bijbel als heilig boek van Gods hand.

Zoals hiervoor al gesteld, is er veel variëteit in de branche van Bijbelvertalingen ondanks dat het vertalingen betreft van grotendeels dezelfde geschriften. Vertaalopvattingen en religieuze overtuigingen lopen hierbij sterk uiteen. Sommige Bijbelvertalingen bouwen sterk op een bepaalde religieuze stroming, waarbij anderen vooral bouwen op een vertaaltechnische overtuiging. De Bijbelvertaling Het Woord, wil zich van andere Bijbelvertalingen onderscheiden door letterlijk te vertalen maar het niet literair te maken en wel een goed begrijpelijke en eigentijdse tekst te behouden. Ook komen de Hebreeuwse bronnen meer naar voren dan bij de meeste andere Nederlandse Bijbelvertalingen. Hierin volgt Het Woord een directe, exotiserende en eigentijdse lijn.

In de vertaling Het Woord wordt uit verschillende zaken duidelijk dat deze Bijbelvertaling de Hebreeuwse bronnen van de tekst naar voren en onder de aandacht van de lezer wil brengen. Het eerste wat opvalt in de tekst zijn de Hebreeuwse namen. Alle namen in de Bijbel zijn getranscribeerd, dus ook landsnamen als Egypte. ‘Egypte’ wordt in Het Woord ‘Mitsrajim’ genoemd als transcriptie van het Hebreeuws. Ook de namen van God worden getranscribeerd, hier staat tevens een voetnoot met vertaling bij. 

Hierbij komt ook het tetragram met zijn vier letters terug in de tekst, zonder vertaald te worden naar een Nederlands woord zoals in veel andere Nederlandse Bijbelvertalingen. Ook is ervoor gekozen om bepaalde woorden die een sterke band hebben met Joodse gebruiken, tradities en geschiedenis te transcriberen, bijvoorbeeld ‘sjaloom’ en ‘tsietsiet’. Een tweede vlak waarin deze Bijbelvertaling zich onderscheidt van veel andere Nederlandse vertalingen is de benaming van de twee delen van de Bijbel als ‘De Verbondstekst en Het vernieuwde verbond’ in plaats van ‘Oude en Nieuwe Testament’ en de volgorde van de Bijbelboeken die is overgenomen van de Joodse Bijbel. Ook in de opmaak is de Hebreeuwse lijn gevolgd. De opmaak van de Biblia Hebraica Stuttgartensia is grotendeels overgenomen in Het Woord. Dit is vooral terug te zien in de opmaak van verzen die over het algemeen worden beschouwd als poëtische stukjes in proza Bijbelboeken. Hierbij springen deze stukjes meer in dan proza stukken. Er zijn in de Biblia Hebraica Stuttgartensia verschillende vertes van inspringen te zien en dat is in grote lijnen ook verwerkt in Het Woord. Hierbij is gekozen voor drie verschillende vertes van inspringen voor poëtische stukjes.

Een derde vlak waarin de Hebreeuwse bronnen en het exotiserende karakter van de Bijbelvertaling duidelijk naar voren komen is het behoud van Hebreeuwse uitdrukkingen. Uitdrukkingen als ‘hij is een zoon van twintig jaar’ zijn letterlijk vertaald vanuit het Hebreeuws en niet aangepast aan het Nederlands taalgebruik waarin ‘hij is twintig jaar’ een naturaliserende vertaalkeuze zou zijn. In deze drie voorbeelden en nog andere zaken komt het karakter van Het Woord naar voren als eigentijds, begrijpelijk en exotiserend.

Al met al staat de Bijbelvertaling Het Woord voor een onafhankelijke, eigentijdse, goed begrijpelijke en brontekst getrouwe Bijbelvertaling die de Hebreeuwse bronnen van de Bijbel onder de aandacht van de lezer brengt.